دنیای اعجاب‌آور درختان

درختان نشانگرهای خطر دارند و با این نشانگرها به درختان همسایه خطر را اطلاع می دهند.

مطالعات نشان می‌دهند که درختان می‌توانند با بهره‌گیری از شبکه‌ی قارچ‌های میکوریزی، به درختان همسایه‌ی خود در صورت مواجهه با بیماری و هجوم حشرات کمک کنند.

درختان این اقدام را با دریافت علامت‌های خطر انجام می‌دهند.

نشانگر‌های خطر، درختان را سریعاً وادار به تغییر مورفولوژی‌شان می‌کنند. در واقع این تغییر، فرم و ساختار، فیزیولوژی، عملکرد و بیوشیمی درخت را تغییر می‌دهد.

یک گروه تحقیقاتی در کانادا، از آنالیز DNA برای تهیهٔ نقشه‌ی شبکه‌ی میکوریزی درخت استفاده کردند.

آن‌ها به این نتیجه رسیدند که یک درخت به طور متوسط از طریق شبکه‌ی میکوریزی، با ۴۷ درخت دیگر در ارتباط است!!

آن‌ها همچنین دریافت کردند که در صورت از بین رفتن درخت اصلی یا Hub tree، تعداد شبکه‌ها و ارتباطاتی که از بین می‌روند، نسبت به حالتی که درختان زیرمجموعه از بین می‌روند بیشتر است.

درختان از شبکه‌ی پیچیده و طویلی از قارچ‌های میکوریزی، به‌صورت زیرزمینی استفاده می‌کنند که آن‌ها را از طریق سیستم ریشه‌ای‌شان به یکدیگر مرتبط می‌کند.

آن‌چه که ما به آن شبکه‌‌ی گسترده‌ی چوبی یا Wood Wide Web می‌گوییم!

درختانِ مادر، بیشترین ارتباط را با شبکه‌ی قارچی دارند و درختان زیرمجموعه‌ی شبکه‌ی چوبی را با فراهم کردن عناصر‌غذایی مورد نیاز آن‌ها، حمایت می‌کنند.

جالب اینجاست که آن‌ها همچنین می‌توانند از این شبکه برای توقف رشد درختان مزاحم استفاده کنند! که این کار را با آزادسازی مواد شیمیایی سمی انجام می‌دهند.

نتیجه‌ی چنین اقدامی، کاهش سرعت رشد درختانی‌ست که بر سر منابع غذایی با هم رقابت می‌کنند.

در واقع، شاید بتوان به جرأت گفت که ما نه فقط با یک درخت، بلکه با یک شبکه‌ی عظیم هوشمند در جنگل‌ها و مناطقِ با خاک‌های حاصلخیز و تکامل‌یافته مواجه هستیم! و اینجاست که اهمیت حفظ تنوع زیستی بیش از پیش نمایان می‌شود

نویسنده:
سیده خمساء اسبقیان – کارشناس ارشد مهندسی خاک